Ik ben momenteel in Mexico, en zoals dat gaat als je bij MrAgain werkt, let je nét even anders op je omgeving. Waar gaan kapotte telefoons hier eigenlijk naartoe? Hoe zit het met recycling? Wordt er veel gerepareerd? En, uiteraard, hoe doen wij het eigenlijk in Nederland in vergelijking?
Het leek me leuk (en interessant) om dat even uit te zoeken. En ik kan alvast zeggen: er zitten wat verrassende verschillen tussen die twee landen.
Even de feiten: hoe zit het?
We beginnen met de harde cijfers. Dit is hoe Mexico en Nederland ervoor staan als het om e-waste gaat:
| Mexico | Nedrerland | |
| Totale E-waste per jaar | +/- 1,5 miljoen ton | +/- 370 kilo ton |
| Per persoon | +/- 11,8 kilo | +/- 21 kilo |
| Recycle rate | 4% - 15$ | ~50% |
Wat meteen opvalt? In Nederland recyclen we veel meer, maar we produceren ook véél meer afval per persoon. Meer dan het dubbele zelfs - niet best!
Nederland: alles goed geregeld, maar we consumeren (veel) te veel
We hebben het in Nederland prima voor elkaar als het om inzameling en recycling gaat. Er zijn duidelijke regels, veel inzamelpunten, en organisaties als Stichting OPEN zorgen ervoor dat apparaten goed verwerkt worden.
Maar... we kopen ook ontzettend veel nieuwe elektronica (is dat nodig?). En als er iets kapot gaat, is onze eerste reflex vaak: vervangen. Terwijl we veel vaker zouden moeten repareren en hergebruiken. In ons gedrag valt dus nog veel te winnen.
Mexico: minder overzicht, maar wel interessant
Mexico laat een ander beeld zien. De formele recyclingpercentages zijn laag, ergens tussen de 4 en 15%. Er zijn minder officiële inzamelpunten en minder regels of toezicht dan in Nederland.
Wat er precies gebeurt met de rest van het afval? Dat is lastig te zeggen. De data zijn incompleet, en veel e-waste blijft buiten beeld, opgeslagen, hergebruikt, of terechtgekomen in de informele sector. Maar hoeveel er daadwerkelijk wordt gerepareerd of hergebruikt? Daar is geen eenduidige info over.
Een opvallend gesprek
Vorige week sprak ik met een lokale reparateur in Guadalajara. Hij repareert vooral Apple smartphones en tablets. Toen ik vroeg waar hij z’n onderdelen vandaan haalde, zei hij eerlijk:
“Sommige onderdelen komen van de zwarte markt. Vaak uit gestolen apparaten.”
Dat is natuurlijk schokkend om te horen, en heel anders dan hoe het in Nederland werkt. Bij ons zijn onderdelen gecertificeerd, traceerbaar en via officiele kanalen verkrijgbaar. Hier is dat niet altijd zo eenvoudig, en mensen zoeken hun eigen oplossingen.
Het zegt veel over de verschillen in hoe reparatie georganiseerd (of juist niet georganiseerd) is.
Wat leren we hiervan?
-
Nederland doet het goed qua recycling, maar produceert ook veel meer e-waste dan nodig.
-
Mexico heeft minder formele structuur en lage recyclepercentages, maar mogelijk wordt er op andere manieren hergebruikt, alleen weten we daar weinig van, ik heb de data althans niet kunnen vinden.
Wat mij betreft is de belangrijkste les: we moeten in Nederland echt bewuster omgaan met elektronica. Minder kopen, vaker repareren, en zorgen dat spullen langer meegaan.
Benieuwd hoe het zit in andere landen?
Ik vind dit soort vergelijkingen superinteressant. Elk land pakt e-waste en reparatie anders aan, en dat levert verrassende inzichten op. Wil je weten hoe het er in andere landen aan toe gaat? Laat het me weten, ik zoek het met alle plezier voor je uit.
En heb je een kapot apparaat liggen? Kijk even op MrAgain, grote kans dat je het gewoon kunt laten repareren.
